آكورد آهنگ پروانگي از نيما مسيحا

تو لحظه های بی کسی اسیر ناباوری ام

تو قاب خالیِ جنون ، یه عکسِ خاکستری ام

توی این ثانیه های بی رمق ، لحظه های آبی تو حروم نکن

این روزها ابری و خاکستریِ ، شبهای آفتابی تو حروم  نكن

بگو خورشید از کدوم ور در اومد ، که تو مثل قصه رویایی شدی

ماهیِ زخمیِ پاشوره ی حوض ، کی رو خواب دیدی که دریایی شدی

آلوده ام ، آلوده ام     همرنگِ با مرداب

نفرینی ام  در حسرت  ، بیداری از این خواب

برای من که رفیق سفرم ، مرهم زخم های خستگی تویی

برای من که غریب جاده هام ، آخرین همدمِ خونگی تویی

از رو    گلبرگ گلهای کاغذی ، اشک هامو با دست آلوده بچین

منو تو آیینه ها شستشو بده ، تو چشام حادثه ی عشقو ببین

قصه پروانه ببین ، اسیرِ مشت بسته ام

از این همه پرسه زدن ، کوچه به کوچه خسته ام